Μεταξύ γιατρού τζαι ασθενή: Κρίση

Η κρίση ακολουθεί στάδια. Πότε εντείνεται, πότε αναδιπλώνεται στον εαυτό της, πότε διαχέεται σαν ανία πότε μοστράρει σα ν ελπίδα. Συνήθως ξεπερνιέται παροδικά, με την χορήγηση φαρμάκων, τονωτικών ή διεγερτικών αναλόγως του τι κρίνει ο γιατρός ότι εν δέον τζαι φρόνιμον. Τζείνος μοστράρει ως ειδικός, ως ο βιρτουόζος του επαγγέλματος της επαναφοράς σε μια κανονική κατάσταση αρκούντως ανταγωνιστικής σε σχέση με τους άλλους οργανισμούς που καρκινοβατούν μεν αλλά κόμα κρατούν. Η στήριξη προς τον ασθενή εξαρτάται που το αν παίρνει τα υπο χορήγησην φάρμακα, αν ακολουθεί την συνταγογραφία ρητά και κατ’ εντολήν διαφορετικά ο ίδιος εκλαμβάνει το ως προσβολήν του επαγγέλματος του τζαι είτε σπρώχνει τον να υποκύψει στις πιέσεις είτε θέτει τον σε καταστολήν. Αδύνατον φυσικά να πιστέψει ότι μπορεί να το ξεπεράσει με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Ένα τεθκιον ενδεχόμενον αννίει φάλιες διαφόρων τύπων με κυριόττερην την αμφισβήτηση της ιδιότητας του ως γιατρού που διαγνώθει αρρώστιες τζαι ακολουθεί θεραπείες. Ακόμα το γεγονός ότι ο ασθενής παρουσιάζει οργανικές ελλείψεις, κάτι σαν ελλείμματα πρωτεϊνών βάλλει τον σε μια θέση να νιώθει εσαεί εξαρτημενος εις τα φάρμακα. Ο γιατρός που τάσχει τα φάρμακα γιόρκιν χορηγά του τα με το αζημίωτο,  έστω τζαι αν τα χρηματικά ανταλλάγματα εν δείχνουν να έχουν αντίκρισμα επι του παρόντος. Τόσον πολλά τον συμφέρει τούντο status που εν διατεθειμένος να πληρωθεί ακόμα τζαι με άλλoυς τρόπους εμφανώς μη εξαργυρώσιμους. Το γεγονός ότι αποκτά άμεση πρόσβαση στην υγεία του ασθενή, ότι μπορεί να τον ελέγξει να τον ρυθμίσει τζαι να τον εκμεταλλευτεί αναλόγως του σκοπού που έσχει κατά νουν εν μεγάλον prestige. Με λλία λόγια το γεγονός ότι ο ασθενής εν αντικείμενον προς διαχείρησην τζαι χρήσην εν η ουσία της εξουσίας του γιατρού.

Η έξοδος του ασθενούς από την κρίση αντιστοιχεί με την μη αναγνώριση απο μέρους του της ιατρίκής ως θεσμού ικανού να τον γιατρέψει. Ένας θεσμός που προωθεί την ασθένεια ως στρατηγική κατασκευής αρρώστων, που προωθεί τα φάρμακα ως  μοναδική θεραπεία, που δημιουργεί πλάσματα υπάκουα τζαι εξαρτημένα, υποταγμένα στον φόβο της επόμενης μέρας αξίζει τουλάχιστον να καταστραφεί. Η έμπρακτη ρήξη με τες εξουσίες του γιατρού διά στην κρίση ένα άλλο νόημα. Αποσημφορίζει την έστω τζαι για λλίον που τον αρνητισμό που την χαρακτηρίζει.

 

Aneipwtos