Aπόσπασμα από έκθεση του αρχηγού της Δικαιοσύνης στην Κύπρο Sir C.R.Tyser προς το Αγγλικό Κοινοβούλιο, το 1911:

«Η πλειοψηφία των κατοίκων της Κύπρου ζει στα χωριά και είναι στην πραγματικότητα φτωχή. Ένα μέρος των κατοίκων, ζουν σε απελπιστικές και ανθυγιεινές συνθήκες. Ο λαός είναι πολύ ευαίσθητος και θίγεται εύκολα. Η οποιαδήποτε παρατήρηση, τους ανάβει τα αίματα. Ασχολούνται συνέχεια με την παραμικρή και ελάχιστη προσβολή, μέχρις ότου ο βαθύτατος εγωισμός, τους οδηγεί, σκοτώνοντας, να πάρουν εκδίκηση για την ταπείνωση που έχουν υποστεί. Χωρίς καλά καλά να το σκεφτούν, τραβούν το μαχαίρι και η φύση τους προστάζει να φονεύσουν. Σε ορισμένα χωριά υπάρχουν άτομα που μπορούν με αμοιβή δέκα λιρών να σκοτώσουν άνθρωπο, από τον οποίο δεν έχουν το παραμικρό παράπονο, ή που ακόμα δεν συνάντησαν ποτέ στη ζωή τους. Σε πολλές περιπτώσεις, όταν ένας κάτοικος γίνει μισητός μέσα σε μια κοινότητα, αποφασίζουν όλοι μαζί να τον σκοτώσουν. Δίκασα πολλές περιπτώσεις φόνου στο νησί και δεν θυμάμαι καμιά περίπτωση στην οποία ο φονιάς να λυπήθηκε το θύμα, ή να είχε τύψεις συνειδήσεως για το έγκλημά του. Γι’ αυτόν είναι πηγή υπεροψίας και απόδειξη δύναμης στους γείτονες».